Son dönemde ülkemizin en popüler konularından biri hiç şüphesiz "e-fatura uygulaması" olarak karşımıza çıkıyor. Uygulama, uluslararası alanda uzun yıllardır kullanılmasına rağmen Türkiye'de 2005 yılındaki e-Dönüşüm Türkiye Projesi 2005 Yılı Eylem Planı ile gündeme gelmiş ve ard arda gelen yasal düzenlemeler yapılmıştır.
Bir önceki yazımızda e-fatura ile ilgili kapsamlı bir yazı yayınlamıştık. İlgili yazıya buradan ulaşabilirsiniz.
Bu yazıda ise, e-fatura uygulaması ile ilgili ülkemizde yayınlanan yasal düzenlemelere ve bu yasal düzenlemelerin uygulamaya etkilerine kısaca değinmek istedim.
E-Fatura Düzenlemeleri
397 Sıra No'lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğ'i ile;
E-Fatura uygulaması ile ilgili temel düzenlemeler yayınlanmıştır. Tebliğin ilk halinde e-fatura uygulaması sadece anonim şirketler ve limited şirketler öngörülmüş fakat sonraki tebliğlerde bu kapsam genişletilmiştir.
Düzenlenecek e-fatura'nın elektronik belge olarak oluşturulması ve gönderilmesinde uyulması gereken format ve standartlar çerçevesinde, UBL-2.0 (Universal Business Language) standardının özelleştirilmesi sonucu elde edilen UBL-TR Fatura formatı yasal format olarak kabul edilmiştir.
e-Fatura uygulamasının kullanım yöntemi olarak http://www.efatura.gov.tr adresinde e-Fatura Portalı oluşturulmuştur. Bu portalı kullanan mükellefler ek yatırıma gerek olmaksızın kendi kullanıcı adlarıyla giriş yaparak e-fatura gönderip alabileceklerdir.
e-Fatura uygulamasını kullanacak tüzel kişiler için mali mühür zorunlu kılındı. Bu mühürün elektronik altyapısı TÜBİTAK UEKAE tarafından hazırlanmıştır.
Bu uygulamaya geçiş yapacak mükelleflere 1 yıllık geçiş süresi tanındı.
416 Sıra No'lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğ'i ile;
Bir önceki tebliğde düşünülen uygulama alanı daha da genişletilerek sadece anonim ve limited şirketler değil, VUK 232. maddesi uyarınca fatura düzenlemek zorunda olan tüm mükelleflerin yararlanmasına imkan kılınmıştır. Bu değişikliğin en önemli etkisi, fatura düzenleyen gerçek kişileri de kapsam içine almış olmasıdır.
Uygulamaya geçiş yapacak gerçek kişiler için "elektronik imza" yükümlülüğü getirilmiştir.
421 Sıra No'lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğ'i ile;
Bazı mükellefler için elektronik fatura ve elektronik defter uygulaması zorunlu hale getirilmiştir.
E-Fatura uygulaması için yeterli altyapıya sahip mükelleflerin bu hizmeti başka mükelleflere sunmalarına imkan sağlandı. Böylece uygulama altyapısı olarak e-Fatura Portalı, Entegrasyon ve Özel Entegrasyon (Servis Sağlayıcılı) olarak 3 imkan sunulmuştur.
424 Sıra No'lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğ'i ile;
E-Fatura uygulamasına geçecek mükellefler için ilgili klavuzlar yayımlanmıştır.
E-Fatura uygulaması hizmetini özel bir sağlayacıdan alacak mükelleflere, bu sağlayıcıların mali mühürlerini kullanabilmeleri için izin verilmiştir.
Kaynak
Yıldırım, A. (2013). Eski Baş Hesap Uzmanı - "Ülkemizde Elektronik Fatura" Makalesi
